Najnowsza seria BBC Earth przedstawia siły natury napędzające, kształtujące i podtrzymujące ogromne bogactwo dzikiej przyrody na Ziemi.
BBC Earth można oglądać na następujących pozycjach kanałowych:
Planeta Ziemia jest doskonała. Wszystko, co dotyczy naszego świata - jego rozmiar, odległość od Słońca, obrót i kąt nachylenia, jego księżyc - jest perfekcyjnie przystosowane do tego, by umożliwić nam życie, zaś naturalne siły naszej planety tworzą idealne do tego warunki. Globalny system pogodowy rozdziela słodką wodę pomiędzy wszystkie zakątki globu, prądy morskie przenoszą składniki odżywcze nawet do najgłębszych zakątków oceanu, światło słoneczne ogrzewa i napełnia energią wszystko, czego dotknie, a potężne wulkany budują i użyźniają ziemię. W rezultacie, nie istnieje dosłownie żaden zakątek naszej planety, gdzie nie istniałoby życie.
„Planeta doskonała” to unikalne połączenie filmu przyrodniczego i programu popularnonaukowego. Cztery pierwsze odcinki poświęcone są potędze wulkanów, światłu słonecznemu, pogodzie i oceanom. Ostatni odcinek dotyczy zaś dramatycznego wpływu najnowszej siły natury, jaka pojawiła się na świecie: ludzi - oraz temu, co można zrobić, aby przywrócić naszej planecie idealną równowagę.
Producenci zabierają nas w zapierającą dech w piersiach wizualną podróż, od krain zraszanych indyjskimi monsunami po zbocza ognistych wulkanów na Hawajach, od wysp pływowych Bahamów po zamarznięte pustkowia Wyspy Ellesmere'a.
Odwiedzimy podczas niej arktyczne wilki grasujące zimą w księżycowym krajobrazie, zamarznięte żaby leśne w czarodziejski sposób rozmarzające i ożywające wiosną, zięby wampirze z Galapagos, pijące krew ptaków morskich oraz afrykańskie flamingi, które każdego roku zbierają się tysiącami na ogromnym wulkanicznym jeziorze, aby wyprowadzić swoje lęgi.
Jest to serial, który zmieni sposób, w jaki postrzegamy nasz dom. Wielokrotnie będziemy świadkami tego jak potężne siły naturalne działające na naszej planecie kierują życiem zwierząt i sprawiają, że w ogóle jest ono możliwe.
David Attenborough powiedział: „Oceany, światło słoneczne, pogoda i wulkany - wspólnie te potężne, choć delikatne siły pozwalają życiu rozkwitać w zadziwiającej różnorodności. Sprawiają, że Ziemia jest naprawdę wyjątkowa - jest planetą doskonałą. Nasza planeta to jedyny wśród miliardów innych planet świat tętniący życiem. Ale teraz, na oblicze Ziemi zaczyna wpływać nowa dominująca siła: człowiek. Aby ochronić naszą idealną planetę, musimy mieć pewność, że ta siła stanie po stronie dobra."
Bez wulkanów nigdy nie powstałoby życie na Ziemi. Odpowiadają one zarówno za atmosferę, która pozwala nam oddychać, jak również za nasze oceany. Bogate w minerały popioły z regularnych erupcji użyźniają ziemię. To właśnie wulkany są architektami planety - ponad 80% powierzchni Ziemi jest wynikiem działania magmy unoszącej się z jej roztopionego jądra - stanowiąc podłoże do rozwoju życia.
Życie na naszej planecie zasilane jest energią słoneczną. Każdy fragment powierzchni Ziemi otrzymuje 4 380 godzin światła słonecznego rocznie, ale w różnym natężeniu w zależności od miejsca, w którym się znajdujemy: właśnie ta różnica okazuje się decydująca dla warunków życia znacznej części świata przyrody.
Związane z porami roku zmiany w oświetleniu zachodzą dlatego, że Ziemia nie obraca się pionowo na swojej osi, lecz ukośnie - co oznacza, że różne części planety są ustawione do Słońca pod innym kątem w zależności od pory roku. Wyjątkiem w tej kwestii jest równik, na którym długość trwania dnia i nocy pozostaje taka sama przez cały rok. Ogromna różnorodność form życia w tropikalnej dżungli wynika właśnie z tego faktu. Z kolei w tych rejonach globu, w których energia słoneczna jest najsilniej odczuwalna, niektóre zwierzęta muszą wspiąć się na szczyt zdolności adaptacyjnych, aby przetrwać te ekstremalne warunki.
Woda jest niezbędna dla wszelkich form życia. Nasza doskonała planeta posiada ten cenny zasób w obfitości - a jednak większość wód to wody morskie, zbyt słone, aby mogły z nich korzystać istoty lądowe. W praktyce zaledwie 3% całej wody na Ziemi to woda słodka i niemal w całości pozostaje ona zamknięta w postaci brył lodu lub ukryta w podziemnych warstwach wodonośnych. Zaledwie niewielki ułamek wody na naszej planecie znajduje się w rzekach i jeziorach, gdzie jej dostępność umożliwia zaistnienie ogromnej różnorodności lądowych form życia. Dostępność ta jest możliwa wyłącznie dzięki działaniu pogody na naszej planecie, ponieważ to ona jest siłą, która rozprowadza słodką wodę po całej powierzchni Ziemi.
Oceany są największym ekosystemem na Ziemi, obejmującym dwie trzecie powierzchni naszej planety i wytwarzającym połowę tlenu obecnego w atmosferze. Są one domem dla aż 80% wszystkich istot żywych na Ziemi, a dla prawie trzech miliardów ludzi podstawowym źródłem pożywienia.
Nasz dom, połyskująca błękitem oaza życia, wisi samotnie w kosmosie. Jedyny żyjący świat, jaki znamy. Życie na naszej planecie jest kształtowane przez naturalne siły Ziemi, ale pojawiła się też nowa siła, tak potężna, że była w stanie naruszyć równowagę życia na Ziemi i stała się zagrożeniem dla naszej idealnej planety. Tą siłą jesteśmy my.
Algi rosnące w wodach wulkanicznych stanowią ważne źródło pożywienia dla flamingów i odpowiadają za ich charakterystyczny kolor - nawet oczy flamingów stają się różowe.
W sezonie lęgowym w 2019 roku przyszło na świat 995 000 piskląt flamingów.
Zięba wampirza żywi się krwią głuptaków galapagoskich lub niebieskonogich i dysponuje odpowiednio ostrym dziobem do takich celów. Zwykle żywi się nasionami i owadami, ale na wyspach Darwina i Wolfa, które zamieszkuje, często brakuje tego pożywienia, dlatego zięby nauczyły się z czasem uzupełniać swą dietę krwią.
Półwysep Kamczatka jest najgęściej zasiedlonym przez niedźwiedzie brunatne obszarem na Ziemi. Populacja licząca 10 000 - 14 000 niedźwiedzi skupiona jest na terytorium wielkości Kalifornii.
W okresie od stycznia do marca każdego roku w parku Serengeti rodzi się pół miliona antylop gnu. W lutym, miesiącu o najwyższym wskaźniku urodzeń, każdego dnia rodzi się około 8000 gnu.
Od dawna przywykliśmy myśleć o Marsie jako o suchej planecie, ale niedawno odkryty został szeroki na 20 km zbiornik wodny znajdujący się pod biegunem południowym Marsa.
Gibbony korzystają ze spektakularnej formy poruszania się znanej jako brachiacja, która polega na przekładaniu ramion z gałęzi na gałąź w pozycji wiszącej z prędkością nawet 53 km/h.
Kiedy samica osy figowej wejdzie wewnątrz figi by złożyć jaja, wejście jest tak ciasne, że owad gubi skrzydła i nigdy już nie opuszcza owocu.
Piżmowoły są doskonale przystosowane do przetrwania temperatur niższych niż -70°C. Częściowo zawdzięczają to posiadaniu dwóch warstw futra.
Żaba leśna zamarza w miesiącach zimowych, a jej serce całkowicie przestaje bić. W miarę jak powraca słońce, w ciągu 12-24 godzin żaba rozmraża się i wraca do życia. Może to zrobić, pompując do swoich komórek rodzaj substancji zapobiegającej zamarzaniu na bazie glukozy.
Jeden lis arktyczny może ukraść nawet 1 570 jaj w jednym sezonie lęgowym.
Wiosenne przebudzenie się węży pończoszników w Manitobie jest największym zgromadzeniem węży na Ziemi.
Saharyjska mrówka srebrzysta jest najszybszą mrówką na świecie, pędzi z prędkością 855 milimetrów na sekundę, co odpowiadałoby 200 metrom na sekundę, gdyby przybrała rozmiary człowieka.
Burzyki szare odbywają corocznie podróż z bieguna na biegun. Oznacza to, że każdego roku pokonują 64 000 km podróży w obie strony, wytyczając trasę w kształcie ósemki z miejsc lęgowych na półkuli południowej do zasobniejszych letnich miejsc żerowania na Północnym Pacyfiku.
Szacuje się, że 6 000 humbaków przybywa z Hawajów i dalszych okolic, aby delektować się śledziami i krylem na Morzu Beringa w pobliżu Alaski. Panująca tu nadzwyczajna obfitość oceanu wyzwala szaleństwo żerowania humbaków i ptaków morskich na taką skalę i o takim zagęszczeniu, że można je zobaczyć z kosmosu.
Zjawy płowe - afrykańskie nietoperze owocożerne są w stanie pokonać tysiące kilometrów każdego roku. To najdalsza odnotowana migracja jakiegokolwiek afrykańskiego ssaka.
Przez zaledwie 12 tygodni każdego roku, mały skrawek zambijskiego lasu Kasanka staje się domem dla 10 milionów nietoperzy owocożernych - największego skupiska ssaków na ziemi.
Żółw rzeczny Arrau z Ameryki Południowej jest jednym z największych żółwi słodkowodnych na świecie. W przeszłości samice zbierały się w grupach liczące od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy sztuk - co czyniło je szczególnie podatnymi na kłusownictwo.
W obliczu zagrożenia, południowoafrykańskie żaby deszczowe potrafią gwałtownie nadąć swoje ciało i piszczeć - jest to mechanizm obronny odstraszający drapieżniki. Ich niezwykle krótkie kończyny uniemożliwiają im skakanie, chociaż potrafią chodzić.
Pustynia Gobi jest siedliskiem ostatniego tysiąca dzikich wielbłądów dwugarbnych (baktrianów) na Ziemi, jedynych naprawdę dzikich wielbłądów, jakie jeszcze pozostały.
Podczas godów niektóre samce mątwy Metasepia Pfefferi stosują sprytną strategię zmieniając swoje ubarwienie tak, aby wyglądem przypominało samicę, dzięki czemu mogą zbliżyć się do samicy i połączyć z nią pod nosem innych samców.
Legwany morskie to endemity z wysp Galapagos i jedyny gatunek jaszczurki morskiej na świecie.
Edredony (gatunek kaczki) muszą spożywać 10 000 małży (o długości 13-15 mm) dziennie, jeśli nie mają akurat innego o pożywienia.
Około 50 płetwali Bryde’a spędza czas żerując w okolicach Bangkoku, w Zatoce Tajlandzkiej. W Tajlandii są one uważane za święty omen, nazywane "bogami morza", a w niektórych miejscach, kiedy fale wyrzucą na brzeg martwe wieloryby, są one grzebane w buddyjskiej ceremonii przypominającej pogrzeby ludzi.
Wszystkie żerujące wokół Bangkoku wieloryby mają swoje imiona, np. Jao Tong Samut (Oceaniczny Wędrowiec), Mae Pha-fun (Matka Marzycielka) i Jao Si Suk (Szczęście).
Pingwiny skalne zawdzięczają swą nazwę zwyczajowi wskakiwania na strome urwiska obiema stopami naraz.
Fitoplankton, mikroskopijne rośliny żyjące w oceanie, wytwarzają 80% tlenu na świecie.
Zwierzęta morskie magazynują i zatrzymują węgiel w oceanach w swoich ciałach i odchodach, które opadają na dno morza, odgrywając kluczową rolę w zapobieganiu nadmiernemu uwalnianiu węgla do atmosfery, jest to tzw. „niebieski" węgiel.
Populacja kaszalotów, licząca przed epoką wielorybnictwa 120 tys. sztuk mogła zatrzymać w morzu nawet 2,2 mln ton węgla rocznie w postaci odchodów, co odpowiada usunięciu z dróg 500 tys. samochodów/rok.
Według nowych badań, przeciętny mieszkaniec Zachodu poprzez emisję CO2 niszczy rocznie 30 metrów kwadratowych lodu na Morzu Arktycznym.
Przy obecnych wskaźnikach emisji, praktycznie co godzinę zrzucamy do oceanów prawie milion ton CO2.
Przeciętny Brytyjczyk w ciągu pierwszych dwóch tygodni tego roku wyemituje więcej dwutlenku węgla niż obywatel któregokolwiek z siedmiu krajów afrykańskich w ciągu całego roku.