Do przeżycia niezbędnych jest wiele umiejętności: szybkość, dobry kamuflaż, wytrzymałość, pomysłowość i zdolność do pracy zespołowej, ale to sposób ich wykorzystania decyduje o sukcesie lub porażce, życiu lub śmierci.
Jak zbliżyć się do ofiary na otwartej równinie, na której nie można się ukryć?
Złapanie ofiary jest kluczowym i jednocześnie najtrudniejszym spośród wielu wyzwań, z jakimi drapieżniki muszą zmierzyć się w swoim życiu. Jak potwierdzają statystyki, większość polowań kończy się niepowodzeniem.
Drapieżne zwierzęta muszą nie tylko poradzić sobie ze skutecznymi mechanizmami obronnymi niedoszłych ofiar, ale także przezwyciężyć unikalne przeszkody istniejące w ich środowisku. Jak zbliżyć się do ofiary na otwartej równinie, na której nie można się ukryć? Jak znaleźć ją, gdy mieszka w leśnej gęstwinie?
Do przeżycia niezbędnych jest wiele umiejętności: szybkość, dobry kamuflaż, wytrzymałość, pomysłowość i zdolność do pracy zespołowej, ale to sposób ich wykorzystania decyduje o sukcesie lub porażce, życiu lub śmierci.
Trzycentymetrowy pająk Darwina potrafi wystrzelić nić na odległość 25 metrów. Jego nić jest drugim z najbardziej wytrzymałych, naturalnych włókien na Ziemi.
Lamparty plamiste atakują z zaskoczenia. Zbliżają się do ofiary, a następnie rzucają się na zdobycz. Aby mieć jakąkolwiek szansę na upolowanie swojej ofiary, lampart musi zbliżyć się do niej na co najmniej 4 metry. Na krótkich dystansach są zdolne do osiągnięcia prędkości 60 km/h.
Dzięki specjalnie przystosowanym mięśniom naramiennym lamparty z łatwością się wspinają. Zwierzęta te często ukrywają swoją zdobycz na drzewach, chroniąc ją przed padlinożercami i innymi drapieżnikami.
Likaony to niewielkie psowate o smukłej sylwetce. Pojedyncze osobniki ważą do 30 kg, ale polując w grupie potrafią poradzić sobie ze zwierzętami o ponad dziesięciokrotnie większych rozmiarach. Jedną z ich mocnych stron jest wytrzymałość: likaony potrafią biec z prędkością do 60 km/h nawet przez 5 km.
Kobczyki amurskie to gatunek, który odbywa najdłuższą oceaniczną migrację spośród wszystkich ptaków drapieżnych. Kobczyki przelatują nad Oceanem Indyjskim w trakcie trwającej 3 dni podróży bez międzylądowania.
Każdego roku niemal trzydzieści tysięcy humbaków migruje wzdłuż zachodniego wybrzeża Australii. Są to w większości samice, które wyruszają po to, aby urodzić potomstwo. Migracja australijska należy do największych na świecie migracji humbaków.
Orki przechwytują migrujące humbaki i atakują młode osobniki, ale żeby tego dokonać muszą najpierw poradzić sobie z matkami, uzbrojonymi w długie płetwy i pięciometrowe ogony. Niektóre samice eskortowane są przez samce, które pomagają matkom i młodym bronić się przed orkami.
Niedźwiedź polarny jest w stanie wywęszyć otwór oddechowy foki skrytej pod lodem o grubości 1 metra i oddalonej o 1 km. Wiosną potrzebuje 3 dni, aby upolować jedną fokę. Latem, gdy lód pęka, niedźwiedź musi polować w wodzie i zajmuje mu to 5 dni.
Wilki polarne potrafią zabić 400-kilogramowego piżmowoła arktycznego, ośmiokrotnie cięższego niż on sam. Podczas polowania na zające polarne wilki potrafią rozwinąć prędkość 65 km/h. Jedyną przewagą wilka nad zającem jest jego niezwykła wytrzymałość.
Zające i wilki polarne nigdy nie tracą swojego białego futra, nawet w okresie topnienia lodów. Lato jest zbyt krótkie, aby inwestować energię na wytwarzanie nowego, brązowego futra.
Lato to okres dobrobytu dla lisów polarnych, ale zima zmusza je do desperackich kroków. Muszą przetrwać na resztkach zostawionych przez niedźwiedzie polarne. Aby przetrwać jedzą nawet kał niedźwiedzi.Trudne warunki powodują, że trzy czwarte szczeniąt lisów polarnych umiera podczas swojej pierwszej zimy.
Lisy polarne mogą mieć więcej młodych niż jakikolwiek inny drapieżnik – rekord to 25! Pomieszczenie tak dużej rodziny to nie lada wyzwanie, dlatego legowiska lisów polarnych mierzą nawet 1000 m2 powierzchni i są przekazywane z pokolenia na pokolenie przez dziesięciolecia.
Ośmornica Abdopus to jedyny gatunek ośmiornicy znany z tego, że regularnie wychodzi z wody. Podczas odpływu opuszcza skaliste zatoczki i „spaceruje” po chwilowo suchej rafie polując na kraby i ryby w zagłębieniach skał.
Makaki używają różnorodnych narzędzi do polowania na wybrzeżu: od kamieni, którymi rozbijają muszle do mniejszych, ostrych kawałków skał za pomocą których dobierają się do ostryg. Pierwsze użycie kamiennego narzędzia przez makaki odnotowano w Birmie już ponad 120 lat temu.
Wydry - najmniejsze morskie ssaki na świecie - są rozmiarów kota domowego. Dziennie potrzebują ilości pokarmu odpowiadającego 15% ich wagi. Ponieważ są małe, nie mogą pozostawać zbyt długo w zimnych wodach, zanurzone mogą spędzić jedynie 20% dnia, co zmusza je do przeprowadzania bardzo szybkich polowań.
Jedynie 1/3 delfinów butlonosych, żyjących w Pd Kalifornii, potrafi żerować na płyciźnie. Delfiny zawsze osiadają na jedną stronę – prawą. Za każdym razem, gdy delfin chwyta rybę, połyka również drobny żwir, ścierający jego zęby. Po jakimś czasie delfin musi zrezygnować z tej metody polowania.
Mrówki legionistki (Eciton burchellii) mogą tworzyć kolonie liczące pół miliona dorosłych osobników. Duża kolonia jest w stanie upolować ok. 30 000 istot w ciągu jednego dnia. Atakujący rój może liczyć 200 000 mrówek.
Od mrówek legionistek zależy byt ponad 300 różnych gatunków, począwszy od termitów, a kończąc na małpach. Niektóre z nich kradną jedzenie zdobyte przez migrujące mrówki, podczas, gdy inne żyją dzięki odchodom wydalanym przez kolonię.
Tygrysy bengalskie mają najdłuższe kły, spośród wszystkich żyjących dużych kotów (osiągają one do 10 cm długości). Tygrys potrafi skoczyć na odległość od 8 do 10 metrów. Polującemu tygrysowi udaje się dopaść ofiarę w 1 na 10-20 przypadków.
Kocięta tygrysów rozpoczynają naukę polowania w wieku ok. 6 miesięcy, ale sprawnymi łowcami stają się dopiero w wieku 18 miesięcy. W niektórych przypadkach pozostają zależne od polujących matek do wieku 3 lat. Opiekująca się młodymi matka musi zwiększyć liczbę upolowanej zwierzyny o około połowę.
Harpia wielka ma największe szpony spośród żyjących ptaków z rodziny jastrzębiowatych. Jej największy szpon ma taki sam rozmiar, jak pazur samca niedźwiedzia grizli, a siłą uścisku 20-krotnie przewyższa siłę uścisku człowieka.
Płetwal błękitny to największe znane zwierzę, jakie kiedykolwiek żyło na Ziemi. Jego język może ważyć tyle, co słoń. Płetwale żywią się wyłącznie krylem, którego są w stanie pochłonąć 3600 kg dziennie. Uważa się, że nie lubią ryb, dlatego świadomie unikają krylu, który jest nimi otoczony.
Fregaty to jedyne drapieżniki morskie, które nigdy nie osiadają na powierzchni oceanu, gdyż nie są w stanie wybić się do lotu z tafli wody.
Skrzydlica ognista potrafi 30-krotnie zwiększyć objętość brzucha po dużym posiłku; jest też w stanie przetrwać bez jedzenia do 12 tygodni.
Każde z uszu karakala jest wyposażone w 20 mięśni, dzięki którym zwierzęta te mogą skuteczniej zlokalizować miejsce, w którym ukrywa się ofiara. Karakal jest zdolny wyskoczyć w powietrze i strącić 10 do 12 ptaków za jednym razem.
Gepard jest najszybciej biegającym na krótkich dystansach ssakiem na Ziemi, osiąga prędkość co najmniej 104 km/h. Przyspiesza do 64 km/h wykonując zaledwie trzy susy i potrzebuje tylko kilku sekund, aby osiągnąć prędkość 93 km/h. Niepowodzeniem kończy się więcej niż jedna na 10 prób zabicia ofiary.
Gepardy jedzą szybko, potrzebują zaledwie jednej do dwóch godzin, aby z ciała ofiary pozostał tylko szkielet. Mają niesamowity wzrok. Za dnia są w stanie wypatrzyć ofiarę z odległości 5 km.
BBC Earth prezentuje piękno otaczającego nas wszechświata i dostarcza niezapomnianych wrażeń.
nc+ - kanał 80
Cyfrowy Polsat - kanał 71 lub 163
UPC - kanał 393 lub 316
VECTRA - kanał 512
TOYA - kanał 370
Netia - kanał 49
INEA - kanał 566
Orange - kanał 459